görsel

                                                             Polifonik hüzün. İstanbul.

                               Antalya yaylaları. O tek başına durmuş gibi görünen ağacın ardı uçurum. Nefes kesiyor.

                        Kömür ve yanık naylon karışımının arasında başkentteyim. Kaleden şehre bakıyorum. hiç.

 plaka bir artarken içimdeki aşk katlanıyor. yazları yabancı gibi hissetsem de bu şehre aşığım ben. @Antalya

       Hala tatile çıkamadım. zıp zıp zıpladım sevgilimin yanında. nolur nolur nolur.. özgür bir kadın olup bembeyaz şezlongda hasır şapkamla da oturamadım hala. Olympos orda, Alaçatı özlemiş. benceğiz ise işte göründüğü gibi. büyük aşkıma gözyaşları içinde blog yazıyorum. teknoloji yüklü bir duygu patlaması halindeyim azizim.

                         ayçiçekleri güzeldir. üzüm reçeli hepsinden güzel. içine vanilin koyarsak tabi.

               

                                    bir masal yaşıyoruz dünyacak. sağımız solumuz yol. aydınlık.

                                       zamanın birinde bir padişahın güzeller güzeli bir kızı varmış.