akşam akşam iş çıkardın başıma diye söylendi anneciğim. e ama napiyim, o kadar da güzel şeyler varmış görülmeyi bekleyen, neden bu zamana kadar aklıma gelmedi diye hayıflana hayıflana döktük sandığı, ağır naftalin kokuları arasında.. neler çıkmadı ki.. bluzlar, gömlekler, korseler, dantelli bustiyerler, kazaklar, kalem etekler, yüksek bel pantalonlar, bir kaç çanta vs.. görür görmez nasıl sevindim nasıl sevindim.. ama elime alıp da üzerime tutmamla sevincim hüzne büründü, çünkü annem o zamanlar 45-50 kilo olduğundan benim içlerine girmem( pantalonların) hayal, çünkü asla 45 kiloya düşemem, istemem zaten.(beceremiyorum da kılıf uyduruyorum demenin bir yolu:)).. neyse ki o zamanlarda annemin gardrobunda bol kazaklar da mevcutmuş, iki tanesiyle durumu kurtardım ve beline kemer takarak tunik gibi giyilecek hale kafamda getirdim, onlar artık benim:)
anneciğim değerlileri çıkınca maziye daldı, ahh biz o zamanlar dal gibiydik, fidan gibiydik diye masallar anlattı bana, tabi o zamanlar öyle abur cubur yemezmiş kızlar, ince olmak çok önemliymiş, asla düşük bel giyilmezmiş, göbek deliği sınırmış... ben bu postu hazırlarken hala söyleniyor, arada bir gelip kızım sen bunları giymezsin, bak heba etme, ben onca yıl sakladım diyip gidiyor :) giymez miyim, ne kadar vintage o kadar değerli şu an anneciğim :)
hepsini yayınlamicam, annemin isteği, ilerde onlarla ilgili değişik, hafif ticari planlarımız var da ;)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder